Project Zeester - verzelfstandiging en verduurzaming Tata Steel Nederland

Samenvatting

Werkgroep Zeester is ontsproten uit oud-directeuren, hoogleraren en experts van Hoogovens uit onvrede t.a.v. het Angelsaksische Business model en navenante negatieve effecten op het IJmuidense Staalbedrijf. ‘Het moet anders om een ondergang te voorkomen’ dachten ze. Ontvlechting uit het Europese Mogul bewind TSE (Tata Steel Europe), en duurzamer op weg naar fossielvrij en toch competitief blijven vanuit een circulaire gedachte. Terug naar het Rijnlandse model. Een relaas van Project Zeester gegeven door Peter Zonneveld, Hoogovens Directeur en sinds 2002 Directeur van Danieli Corus, installatiebouwer, sinds 2018 pensionado.

Interessante details

• Op 15 september 2021 is Tata Steel Nederland (TSN) akkoord gegaan met de waterstof route.
• TSN is sinds kort losgekoppeld uit Tata Steel Europe en zit niet meer vast aan Tata Steel Europe met het hoofdkantoor in London.
• Eerst wordt Hoogoven 6 (HO6) afgebroken, later HO 7. TSN wil dat later dan de projectgroep Zeester wegens de economische levensduur van HO7, die nog te kort geleden is vernieuwd. Beiden worden vervangen door een DRP (Direct Reduction Plant).
• Eerst directe reductie  met aardgas, later met H₂ en evt. Biogas, om daarmede de CO₂ emissie tot bijna nul te reduceren. Een DRP oven heeft ongeveer dezelfde reductie-doorlooptijd als een hoogoven. Ongeveer 8 uur. Uit de DRP komen Fe rijke pellets. DRI = Direct Reduced Iron). Die worden in een EAF (Electric Arc Furnace ) gezuiverd tot staal. Er is nog discussie met TSN over SAF (Submerged Arc Furnace) of EAF. Over het algemeen worden SAF’s gebruikt in de non-ferrous industrie, voor legeringen.
• Om groene waterstof te maken zijn talloze grote windmolens op zee nodig. Deze worden steeds groter (15-20 MW) en ook efficiënter. Tot wel 300 m hoog.
• Het bestaande aardgasnetwerk zal omgebouwd worden voor transport van waterstof. De zgn. Waterstof-backbone, van Eemshaven naar Maasvlakte met een aftakking naar IJmuiden, komt naar alle waarschijnlijkheid in 2028 gereed. Er kan dan  waterstof gemaakt worden (middels elektrolyse) on-shore of zelfs off-shore bij de windmolenparken, want het leidingnetwerk ligt er al. De lege Groningse zoutkoepels, zullen omgebouwd worden om H₂ op te slaan en als zodanig als buffer te fungeren op windluwe dagen.