Verwondering en Verbijstering…het Amerikaanse DNA
De afdeling RisicoBeheer en Techniek (RBT) van het KIVI (Koninklijk Instituut van Ingenieurs) bestudeert opvallende gebeurtenissen, analyseert die en tracht wegen te vinden technische risico's beter te beheersen. RBT wil haar gedachtegoed uitdragen aan andere organisaties die ook belangstelling hebben voor risicobeheer en risicomanagement. Dit keer over resilience, het vermogen of de veerkracht van een organisatie een ernstig incident te boven te komen. Er is een verband tussen risicobeheer en resilience. Hoe zit dat? Wat kunnen wij als ingenieurs bijdragen aan optimale beheersing van onontkoombare dreigingen? Daarover gaat het op het eerstvolgende Werksymposium van de afdeling RisicoBeheer en Techniek.
Na Hurricane Harvey, 28 August 2017, Foto New York Times
Harvey zette Houston onder water. In twee dagen viel 40 centimeter (u leest het goed, centimeter), - waar in Nederland in een heel jaar 75 centimeter valt; na de eerste aanval viel nog eens 60 centimeter. De stad is voor een deel ondergelopen, laaggelegen huizen zijn zwaar beschadigd, tienduizenden mensen werden ingesloten door het water, de chemische industrie kreeg zware klappen, de olieproductie in de Verenigde Staten ligt voor 25% stil, snelwegen veranderden in rivieren, parkeerplaatsen werden meren met daken van auto’s als eilandjes. Logistiek van voedsel en hulpgoederen was gestokt. Verbijsterende gebeurtenissen.
De nieuwsbrief van De Ingenieur meldde op 31 augustus dat er sedert 2008 (de orkaan Ike) een samenwerking bestaat tussen de Rice University Houston, de Texas A&M University in Galveston en de TU Delft. Wat mogen we daarvan verwachten?
Er zijn in de VS mensen die fulmineren tegen de volledige afwezigheid van de overheid bij de ramp en ontbreken van besef van verantwoordelijkheid voor de schades. Men is verwonderd en verbijsterd dat een overheid preventie niet nodig acht. Orkanen kun je niet beïnvloeden. Maar je kunt vooraf maatregelen treffen om de schadelijke effecten te verminderen. Dat is niet gebeurd. De stad is de laatste decennia uitgegroeid tot een metropool met 6 miljoen inwoners. Laaggelegen delen waar het water voorheen naar toe kon, zijn volgebouwd.
Het leven komt in de getroffen gebieden weer op gang. Kennelijk heeft de stad Houston weerstandsvermogen om de schok te boven te komen. Noem het incasseringsvermogen. Of noem het veerkracht. Opruimen is gestart. Uithuilen en opnieuw beginnen. Dat is kennelijk beleid. Anticiperen schijnt men in Houston niet bedacht te hebben.
De staat Texas voert geen preventiebeleid. Wij kunnen dat kortzichtig en wonderlijk vinden. We kunnen verbijsterd zijn. TU Delft heeft ongetwijfeld uitgedragen dat een optimaal mitigeren van effecten begint met het inventariseren van risico's, analyseren en wegen en vervolgens verdedigende werken uitvoeren. Uiteraard vergt dat moeite en investeringen. Nederland kent wereldberoemde instituten en tientallen ingenieursbureaus die veel verstand hebben van de combinatie van hoge waterstanden en overmatig veel regen. Onze ervaring ligt in kennis over een samengaan van preventie, maatregelen bij dreiging, gevolgd door schadeherstel. Nou, dan zou iedere politicus toch blij moeten zijn met de kennis en ervaring die de Nederlanders met de Texanen willen delen.
Maar bij politiek zit dat er niet in. Ik heb Hofstede (Culture’s Consequences, 1980) er op nageslagen. Hij ontwikkelde criteria waarmee verschillen in cultuur in kaart worden gebracht. Op het punt vermijden van onzekerheid wint NL het ruimschoots van de VS. Nergens zo veel verzekeringspolissen als in NL. Nergens hogere pensioenreserves. In de VS loopt men graag flinke, ongedekte risico’s. Bij het criterium individualisme versus collectivisme winnen de VS het van alle andere landen.
Twee cruciale elementen, te weten risicobereidheid en individualisme zitten bij de Amerikanen onuitroeibaar in het DNA. Dat is bij de conservatieven nog sterker aanwezig dan bij de democraten. Maar zo lang de conservatieven de meerderheid hebben in senaat en congres en er een onberekenbare president zit zullen individualisme en risicobereidheid domineren. Kennelijk is resilience is de VS identiek met herstel na de schade. Maar dan graag op individuele basis.
We mogen voorlopig niet verwachten dat de TU Delft in Texas iets zal kunnen bereiken.
Mr. Ing. John van der Puil ©
Bestuurslid Afdeling RBT van het KIVI
Portefeuille Analyse & Ontwikkeling
Op persoonlijke titel.