De belangrijkste reden dat de maatschappij zich verzet tegen de toepassing van kernenergie is het ontstaan van langlevend nucleair afval en vooral de langdurige opslag daarvan.

Enerzijds vindt de nucleaire industrie dat de huidige verwerking voldoende leidt tot veilige langdurige opslag. Terwijl anderzijds de algemene maatschappelijke visie geen genoegen neemt met schier eindeloze langdurige opslag met als hoofdreden dat toekomstige generaties niet met de problemen van eerdere generaties opgezadeld moeten worden.

Dit heeft geleid tot een patstelling met wederzijds bedachte regelgeving die uitwerkingen van mogelijke oplossingen, of het zicht daarop, totaal blokkeren. 

Ondanks het besef dat elke oplossing van het radioactief afvalprobleem zeker niet simpel is, beoogt de lezing dat het probleem minimaal te beperken is en, niet onmogelijk, zelfs oplosbaar kan zijn.

In de lezing “Wat te doen met kernafval” benadert Coen Schiebaan het kernafvalprobleem vanuit zijn ervaringen opgebouwd in zijn werkzame leven bij een nucleaire onderzoekcentrum en de Kerncentrale in Dodewaard.

Doel van de lezing is: Kijk en werk aan oplossingen ook voor nucleair afval.