De afdeling Risico Beheer en Techniek (RBT) van het KIVI (Koninklijk Instituut van Ingenieurs) bestudeert opvallende gebeurtenissen, analyseert die en tracht wegen te vinden technische risico’s beter te beheersen. Eerder schreef ik een column over een case van Dick Bartelse, die hij op het laatste symposium presenteerde. Hoe kan men risico’s met succes beschouwen als uitdagingen? Onzekerheden kunnen overwonnen worden door ze om te zetten in zekerheden. Risico als uitdaging, zo luidde mijn verhaal. Dat maakte veel reacties los.
Reacties op de Rubber Feel case
door John van der Puil
In de case van Dick Bartels, voormalig directeur Procurement van AKZONOBEL, zoekt een coating divisie bewust technische risico’s op. Risico’s beheersen wordt dan gezien als uitdagingen aangaan. Een klant vraagt om een coating voor de achterkant van het nieuw te introduceren telefoontoestel die beschermt, maar die tevens aanvoelt als rubber. De Koreanen van Huwan Huwan noemen dat “Rubber Feel”. Het idee is nieuw; het gaat om het voelen. Dat is niet te specificeren in technische zin. Op een eerder commentaar van Prof. Dr. Arjan van Weele heb ik eerder gereageerd. Zie mijn column 43, Risico’s als uitdaging – Hoe doe je dat?
Reactie van mijn neef Jan Gerard van der Puil, Msc, MBA:
Het contract is te eenzijdig. De verdeling kans/risico is onredelijk. Nieuw onderhandelen of niet doen. Nog een reden om het risico beter te verdelen tussen klant en aannemer, want als het fout gaat, staat dat dus allemaal op de tocht. De downside is heel hoog. Terzijde: dit is additionele info die niet in de case staat.
Antwoord aan Jan Gerard,
In de coating divisie zijn deze “specials” 8% van de omzet. Maar de winst (beweert men) is aanzienlijk. Men wil deze bijzondere opdrachten niet missen. Vergelijk een belegger met een portefeuille waarin hij degelijke beleggingen stopt, maar hij neemt een beperkt (8%) hoog risico in de verwachting dat zijn winst daarop ook hoog zal zijn.
Zo kwam er een echtgenote van een opdrachtgever uit Saoedi-Arabië, die in NL een jacht had besteld van 30 meter a 1 miljoen Pond sterling per strekkende meter. Zij liet haar roze nagellak zien en vroeg of Brosserdeel de verf voor het jacht in deze kleur aan de werf wilde leveren. Het bedrijf had nooit eerder deze kleur in dit type special coating gemaakt. Toen het lukte kon men een prijs krijgen die onbetamelijk hoog was. Dat vergoedde veel mislukkingen.
Bijvangst van dit beleid: het laboratorium en R&D blijven aan het werk. De kosten daarvan worden mede gedekt uit die speciale omzet.
Maar ik geef toe: volgens de wetten van de klassieke risk governance heb jij gelijk.
Marian Wanders
Wed, Nov 20, 12:44 PM (2 days ago)
to me
Beste John,
wat interessant weer: het leest als een thriller !!
Heeft zo'n bedrijf nu ook een vaste riskmanager op de loonlijst staan of doet iemand het "erbij"....... ??
Beste Marian,
Ga er maar vanuit dat er een goed systeem van risicobeheer in stand wordt gehouden.
Rob Schouten
Nov 21, 2019, 10:53 PM (12 hours ago)
Risico’s beheersen wordt in de case gezien als uitdagingen aangaan. Het in de column beschreven dynamisch managen van die uitdagingen roept de vraag op wat is de relatie, het verschil en de scheidslijn tussen het vanuit ondernemerschap 'ongoing' managen van de onzekerheden en uitdagingen van hetgeen wordt ondernomen en het expliciet benoemen en managen van de resulterende risico's? Denk daarbij ook aan het onderscheid tussen 'regulier' management en risicomanagement. “It’s all-in a day’s job” in de ogen van sommige projectleiders. En daarin schuilt misschien wel het grootste risico.
Tot slot:
Projectmanagers op de lijst van de geïdentificeerde risico’s. Goed voorstel.
Hierbij sluiten wij de discussie over deze case die veel rumoer maakte.
John van der Puil
Lid afdelingsbestuur RBT
Lid Programma Commissie.